Umarłe Łękno zimą

Niedziela 3 stycznia nowego 2010 roku.
Za oknem pogodnie, temperatura na minusie ale ... ciepło. Cóż można robić w taki dzień w południe?
Nic tylko wyjść na świeże powietrze i upajać się nim.

Kierunek padłą na pobliskie wymarłe stacyjki kolejowe. Miejsca gdzie nie zatrzymuje się już żaden  pociąg pasażerski który pozwoliłby dojechać z tego bądź w to miejsce z Trzebieży czy też Polic.

Mozna tak stać i czekać kolejny siódmy już rok z rzędu. Szkoda. Sam bym chętnie skorzystał na co dzień w dojazdach do pracy. Czy też weekendowych wypadów na ostatnią stację pasażerską w kierunku północnym czyli do Trzebieży Szczecińskiej.
Ale widocznie tak być musi w dobie korków. Miasto Szczecin - ponoć przyszła stolica metropolii - z tej strony to kolejowo komunikacyjne zadupie. Dobrze że choć od czasu do czasu przeturla się tu towarowy do zakładów chemicznych czy tez gdzieś do Trzebieży. I takie to życie tej małej stacyjki. To zapomniane miejsce gdzie na dachach peronowych spokojnie leży azbest a dookoła panuje co ciekawe "spokojny", kulturalny bałagan.
Ale jednak ludzie tu przychodzą i przechodzą po wymarłej stacyjce.

Jest w tym całym zapomnianym trochę miejscu coś fajnego. Mimo bliskości ruchliwej ulicy panuje tu dość błogi spokój i cisza.

Fajne miejsce. Mam cichutką nadzieję że kiedyś pewnego dnia ktoś mądry się obudzi i przywróci do życia ruch na tej małej dzielnicowej stacyjce. Może, choć bardzo wątpię.